Suiker: Een zoete sluwe verleider

Feit 1  kinderen krijgen gemiddeld per dag 60 tot 70 gram suiker binnen via zoete drankjes.

Feit 2  Nederland telt volgens het CBS ruim 400.000 kinderen die te zwaar zijn.

Dr. Janne de Ruyter is gezondheidswetenschapper en heeft daar onderzoek naar gedaan en het verband tussen deze 2 zijn voor haar glashelder.

Suiker, ook wel sucrose genoemd, deze wordt gewonnen uit bieten of riet en bestaat er in allerlei vormen. De rauwe sap (onbewerkte vorm), bevat het allerlei vitaminen en mineralen. Maar in de vorm zoals wij die kennen, de witte kristalsuiker, is het een enkelvoudige stof die gevaar kan opleveren voor de gezondheid. Overmatig gebruik van suiker kan leiden tot diabetes en doordat suiker overgewicht in de hand werkt, verhoogt het ook het risico op hart- en vaatziekten. Kortom, we kunnen het aar beter mijden.

Onze cellen waaruit het lichaam opgebouwd is kunnen alleen goed functioneren als er voldoende glucose voorhanden is. Als er gezond gegeten en gedronken wordt is dat voldoende om de benodigde glucose per dag te leveren. Maar bij teveel beschikbare glucose uit geraffineerde producten stimuleren het ontstaan van kankercellen. Geraffineerde suiker bevat niets anders dan glucose, geen mineralen en geen vitaminen. Die mineralen en vitaminen zijn onder andere nodig om glucose af te breken. Bij een tekort aan vitamine en mineralen gaat het mis en kan de normale werking van de cel worden verstoord.

Leefwijze - voeding - kanker

Honderd jaar geleden ontdekte de Duitse fysioloog en geneeskundige dr. Otto Heinrich Warburg het verband tussen suiker en het ontstaan van tumoren. Hij was zijn tijd ver vooruit en er gebeurde zoals dat weel vaker gaat met revolutionaire inzichten: zijn theorieën bleven op de plank liggen. Nu bijna honderd jaar later, is suiker alsnog in een kwade reuk komen te staan, Warburg was overigens niet de enige die al vroeg in de eeuw zoetigheid in verband bracht met kanker. Ook de Vlaardingse arts Cornelis Moerman was ervan overtuigd dat kanker gevoerd wordt door zoetigheid. “Kanker houdt van zout en niet van zuur”, was één van zijn stellingen. Ook Moermans inzichten werden niet serieus genomen door de medische wereld.

Inmiddels is het idee dat er een relatie bestaat tussen voeding en gezondheid algemeen geaccepteerd. Het advies om suiker met mate te consumeren is deze dagen zelfs gemeengoed geworden.

Het is nu alleen nog de vraag hoe we afkomen van al die zoetigheid? Suiker zit inmiddels overal in: van diepvriesrodekool tot pastasaus, van vleeswaren tot mayonaise. Suiker is niet meer weg te denken uit onze voeding. Zit het er niet in pure vorm in, dan wel geconcentreerd. Zo maakt de voedingsindustrie graag gebruik van de veel goedkopere maag nog schadelijkere variant glucose- fructosestroop. Ook dextrose wordt veel gebruikt als zoetmaker. Langdurige overconsumptie kan leiden tot grote gezondheidsproblemen, waaronder kanker en diabetes.

Suiker uit de tijd

Helemaal geen suiker meer dus, dat zou het beste zijn. Voor die optie pleitte reumatoloog Richard Verheesen eind september in foodmagazine “Foodlog”. In zijn artikel “suiker is uit de tijd” daagt hij de lezers uit twee jaar lang een suikervrij dieet te volgen. Hiermee wil hij aantonen dat suiker verslavend is en dat we  moeite hebben het te laten staan. De voedingsindustrie en met name de suikerlobby rolden direct over hem heen maar Verheesen heeft onmiskenbaar een punt. Want hoe makkelijk laten we de suikerpot nu eigenlijk staan?

Gelukkig zijn er nog genoeg manieren waarmee we onze zoete trek kunnen stillen want er zijn tegenwoordig goede alternatieven op de markt. Stevia en tagatose zijn er twee, het zijn gezonde smaakmakers in thee, koffie, gebak en eigengemaakt ijs. Wie verder zoekt aan suiker  alternatieven komt in de natuurwinkel een hele schap tegen, zo is er rijstsiroop, ahornsiroop, geconcentreerde appelsap en natuurlijk de honing. Misschien is het in het begin even wennen aan de smaak, maar het zijn absoluut betere opties dan de witte kristalsuiker.

 

 

Bronnen: mmv.nl, Otto Heinrich Warburg, Cornelis Moerman.